شانه و مچ پا به ترتیب امکان به حرکت درآوردن دست و پاها را برای شما فراهم می کنند از این رو وارد شدن هرگونه آسیبی به آن ها سبب اختلال در به حرکت در آوردن این اندام ها می شود. سندرم گیر افتادگی شانه و مچ پا از جمله عوامل ایجاد درد در مچ پا و شانه هستند. در این مطلب با این موارد آشنا خواهیم شد.
سندرم گیر افتادگی خلفی مچ پا
“اس تریگونوم” نام یک استخوان مادرزادی اضافی و خارج مفصلی در ناحیه پشت مفصل مچ پا (استخوات تالوس) است که معمولا چسبیده به تالوس است اما می تواند جدا شود و توسط بافت فیبرو به استخوان متصل باشد. این استخوان اکثرا یکطرفه است و فقط در عده کمی از افراد دیده می شود.
علامت دار شدن آن را تحت عنوان “os trigonum syndrome” می نامند که در ۵۰% افراد دارای این استخوان ممکن است دیده شود. عامل زمینه ای آن گیرکردن (impingement) استخوان و بافت نرم پشت پا که معمولا بدنبال فعالیت های مکرر مچ پا به شکل خم کردن به سمت پایین است رخ می دهد، بخصوص در رقصنده های باله،ورزشکاران دونده، فوتبالیست ها (زمان زدن شوت)، کوه نوردان (در زمان پایین آمدن)، پریدن های مکرر و در نهایت پوشیدن کفش- های پاشنه بلند ممکن است دیده شود.
علایم سندرم سندرم گیر افتادگی خلفی مچ پا
درد علامت اصلی است که بیشتر در ناحیه پشت و خارجی مچ پا بین تاندون آشیل و قوزک خارجی حس می شود. می تواند همراه با تورم مچ و پا و در لمس دردناک و سفت باشد. معمولا درد با پوشیدن کفش پاشنه بلند و یا خم کردن پرفشار مچ (plantar flexion) تشدید می شود. شاید یک درد تیرکشنده به سمت داخل کف پا نیز در ادامه ظهور کند که به علت التهاب ثانویه تاندون عضله خم کننده شست (FHL) بروز می کند.
تشخیص سندرم گیر افتادگی خلفی مچ پا
تشخیص بر اساس شرح حال دقیق و معاینه بالینی است و البته کمک گرفتن از تصویربرداری برای افتراق این مشکل از التهاب تاندون آشیل، شکستگی استخوان تالوس و پیچ خوردگی مچ پا و آسیب لیگامان های اطراف آن می باشد.
درمان سندرم گیر افتادگی خلفی مچ پا
در ابتدا درمان طب فیزیکی و غیرجراحی است.
در قدم اول هدف کاهش درد و التهاب است که با استراحت، ایجاد بی حرکتی با ارتوز (walking boot) برای جلوگیری از حرکت مفصل حین راه رفتن،کمپرس یا ماساژ یخ و دارو درمانی (التهابی غیراستروئیدی) انجام می شود.
در ادامه ورزش درمانی، فیزیوتراپی، طب سوزنی، توصیه به پرهیز از فعالیت های تشدید کننده و در نهایت تزریق موضعی استروئید (کورتون)کمک کننده هستند.
معمولا بیمار با این درمان ها بهتر می شود. در صورت عدم بهبودی، جراحی جهت برداشتن استخوان اضافی توصیه میگردد.
سندرم گیر افتادگی شانه
علل سندرم گیر افتادگی شانه
به طورکلی، برخی از عواملی که در ایجاد سندرم گیرافتادگی شانه دخالت دارند عبارتنداز:
شلی کپسول مفصلی و بی ثباتی مفصل شانه
تاندونیت ماهیچه‌های روتاتورکاف
تاندونیت کلسیفیه در ماهیچه‌های کلاهک چرخاننده
ساختمان غیرطبیعی زائده اخرمی
تغییرات استخوانی در برجستگی بزرگ استخوان بازو
اختلال در عملکرد ماهیچه‌های کمربند شانه‌ای
کاهش فضای زیراخرمی مثلا به علت سفتی قسمت پشتی و تحتانی کپسول مفصلی شانه
وضعیت (پوسچر) غیرطبیعی همانند حالت رو به جلوی سر، افزایش انحنای سینه‌ای (توراسیک) و گرد بودن شانه
التهاب بورس زیراخرمی
ناهنجاری‌های مادزادی در فضای زیراخرمی
وجود استئوفیت در مفصل اخرمی-ترقوه‌ای
اختلال در حرکات مفاصل اخرمی-ترقوه‌ای و جناغی-ترقوه‌ای
علایم سندرم گیر افتادگی شانه
- افزایش درد در ناحیه فوقانی بازو و شانه در عمل دورکردن بازو در دامنه میانی ۴۵ (یا ۶۰) الی ۱۲۰ درجه
- اختلال در فعالیت‌های روزمره بیمار همانند لباس پوشیدن
- حساسیت به لمس در ناحیه تاندون درگیر
- فعالیت‌های تکراری بالای سر و بالا آوردن مکرر شانه باعث تشدید درد میگردد
درمان سندرم گیر افتادگی شانه
درمان غیرجراحی
2- استراحت در مرحله حاد که به معنای پرهیز از فعالیت‌هایی است که درد بیمار را تشدید می‌کند (مثلا حرکات مکرر بالای سر)
3- فیزیوتراپی
4- در موارد تاندونیت کلسیفیه زمانیکه درد بیمار شدید است، تخلیه رسوبات کلسیمی ازطریق سوزن آسپیراسیون انجام می‌شود.
درمان جراحی سندرم گیر افتادگی شانه
1- برداشتن زائده اخرمی (آکرومیون) یا یک سوم جلویی آن
2- برداشتن رباط غرابی-اخرمی (کوراکوآکرومیال)
هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است.
بیشتر بخوانید: