بخشش و گذشتن از حق خود یک صفت اخلاقی مثبت در انسان های خود ساخته است که باعث می شود اطرافیان احساس محبت بیشتری به فرد بخشنده نشان دهند و تعاملات اجتماعی به بهترین شکل در جامعه صورت پذیرد.

آنانکه می بخشند به راستی شادتر از کسانی هستند که دریافت می کنند. بخشش واقعا پاداش خاص خود را دارد. تحقیقات جدید نشان می دهد که مغز برای پاسخ دادن به بخشش، ظاهرا سختگیر است.

دانشمندان در سوئیس از اسکن مغزی برای پیگیری فعالیت در مناطق مغزی که با اجتماعی شدن، تصمیم گیری و شادی مرتبط است، استفاده کرده اند.
آنها دریافتند که حتی اقدامات کوچک سخاوتمندانه، یا فقط دادن وعده ای خیرخواهانه نیز موجب تغییرات مغزی در فرد میشود که باعث خوشحالی بیشتر او می شود.

فیلیپ توبار نویسنده این مقاله میگوید: “یافته ها به این معنی است که صرف کردن پول برای دیگران و نه فقط برای خود، میتواند راهی جایگزین برای خوشبختی باشد. وی که یک اقتصاددان عصبی در آزمایشگاه دانشگاه زوریخ است و در مورد سیستم های عصبی و اجتماعی تحقیقی داشته است، برای اینکه چرا این احتمال وجود دارد میگوید: اینجا یک مفهوم قدیمی از بخشش وجود دارد که در وجود همه تقریبا هست و آن این است که به طور خلاصه «از هر دست بدهی از همان دست میگیری». وی افزود کمک به دیگران میتواند انسجام گروهی را افزایش دهد و دیگران ممکن است در برگشت، به همیار اصلی کمک کنند. وی می افزاید: بنابراین کمک به دیگران و بخشنده بودن، میتواند در نهایت به نفع خود فرد بخشنده باشد.

کیت یارو استاد برجسته روانشناسی “رفتار مصرف کننده” در دانشگاه گلدن گیت سانفرانسیسکو در این مطالعه توضیح داد که: “یافته های کلی به هیچ وجه تعجب برانگیز نیست. ما به عنوان انسان، زمانی که احساس میکنیم با دیگران در ارتباط هستیم، عملکرد بهتری داریم. ما برای پاسخ دادن به همدلی با یکدیگر و برای علاقه خود ما به داشتن تعادل، به وسیله حفاظت از خوبی بزرگتری طراحی شده ایم”. به بیان دیگر ما مانند سیم رابط، با کمک کردن به دیگران لذت دریافت میکنیم، که شامل بخشش نیز می شود. برای بررسی موضوع یک تیم تحقیقاتی، 50 نفر از ساکنین سوئیس را ثبت نام کردند. محققان به آنها گفتند که به هرکدام در ماه آینده 25 فرانک سوئیس پرداخت خواهند کرد؛ نیمی از گروه قول دادند که پول را برای دیگران صرف کنند، مثل خرید هدیه یا شام. گروه دوم گفتند که پول را برای خود خرج خواهند کرد. بعد از انجام آزمایش، هر دو گروه گزارش دادند که در کدام مراحل احساس خوشحالی داشتند.

آنها همچنین تحت اسکن مغزی عملکردی یا fMRI قرار گرفتند که بر روی فعالیت سه منطقه متمرکز بود؛ پیوند بین این سه منطقه یعنی مناطق تمپوروپاریتال (که مسئول اجتماعی شدن و سخاوت بود)، و استریاتوم شکمی (مسئول منطقه شادی) و قشر اوربیتوفرونتال ( با تصمیم گیری ارتباط دارد) دیده شد.

محققان دریافتند که فعالیت مغز در “ارتباط با خوشحالی، همراه با گزارش احساس خوشبختی از خود، پس از تعهد به سخاوتمند بودن نسبت به دیگران”، افزایش می یابد.

شادی و فعالیت مربوط به شادی نیز وقتی بخشش صورت میگیرد،افزایش پیدا میکند. تیم تحقیقاتی همچنین دریافته است که افرادی که می بخشند، در حالت کلی شادتر از کسانی هستند که خودخواهانه عمل میکنند. محققان افزودند که : جالب توجه است؛ اقدامات نسبتا کوچک از بخشش، به همان اندازه
یک شادی بزرگ، باعث راه افتادن اقدامات بزرگتری برای شادی و بخشش می شود.

کیت یارو افزود: بخشش در طول تعطیلات، یک مثال اصلی از زمانی است که مردم با دیدار از یکدیگر و صرف زمان خود برای دیگران، و برپایی میهمانی های کوچک و بزرگ، لذت فوق العاده ای را در اختیار دیگران گذاشته و در واقع «لذت میبخشند».

پیش بینی تاثیر بخشش آنها بر دیگران، بخشی از این هیجان است. این خوشبختی باعث میشود تا ما به خودمان متفاوت تر نگاه کنیم.

ما خود را به عنوان “مردم بهتر” دیده و هنگامی که می بخشیم، اعتماد به نفس خود را نیز افزایش میدهیم. این یافته ها اخیرا در مجله Nature Communications منتشر شده است.

ترجمه :سیما آزاد فلاح

هرگونه استفاده با درج نام مجله پزشکی دکتر سلام (لینک دهی مستقیم) مجاز می باشد.