گیاهی است یکساله با ساقه های باریک و بلندی آن حدود 50 تا 60 سانتیمتر است و بیشتر در غرب کشور ایران میروید. برگ های آن متناوب و نوک تیز بوده و گلهای آن دارای پنج گلبرگ است. گاهی مردم عوام به تخم کتان، بذرک می گویند که صحیح نیست.
دانه این گیاه مصرف درمانی دارد. مزاج آن گرم و خشک بوده و هضم غذا را سریع میکند. ضمناً مقوی قوای مغزی و اعصاب و قوای تناسلی و مدر عرق و زیادکننده شیر و باز کننده عادت ماهانه در زنان و تسکین دهنده بعضی از دردهای قفسه سینه و درد احشاء داخلی و درد مقعد بوده و در افرادیکه سخت بول می کند خروج بول را آسان می سازد. خوردن زیاد یا مداومت در خوردن آن سبب شدت حرارت بدن و گلو درد میشود و مقدار خوراک آن ده گرم و اگر هر روز تا مدتی بخورند روزی پنج گرم است. برای دهن بازکردن زخم هائی که سخت دهن باز می کنند پودر دانه آن را با تخم سفید و آرد جو و شیر گاو خمیر کرده بر بالای زخم بصورت لواشک می اندازند، دهان زخم را باز کرده و چرک آنرا خارج می سازد.
لازم به ذکر است که روی زخم هایی نظیر باد سرخ و زخم های گرم مزاج مشابه آن باید به مدت سه روز کافور و سرکه و داروهای خنک کننده ورادع مالیده شود چنانچه ورم کشیده نشد میتوان از لواشک فوق استفاده نمود.
میشه بیشتر توضیح بدید
عالی بود