در مورد آرتریت روماتوئید چه می دانید؟ آیا می دانید افرادی که به این بیماری دچار می شوند، شاهد عوارض این بیماری بر روی مفاصل خود می باشند؟ به نظر شما چگونه میتوان از بروز این بیماری مفصلی پیشگیری کرد؟ آیا می خواهید با نحوه تشخیص و علائم آن بیشتر آشنا شوید. در این مقاله از بخش فیزیوتراپی و ارتوپدی دکتر سلام، نگاهی دقیق به نحوه تاثیر آرتریت بر روی آرنج می اندازیم. همچنین گزینه های درمانی شامل ورزش، جراحی و تزریق استروئید را مورد بررسی قرار می دهیم. با ما همراه باشید.
آرتریت روماتوئید چیست؟
آرتریت روماتوئید بر روی هر یک از مفاصل بدن، می تواند تاثیر گذار باشد از جمله مفصل آرنج. این وضعیت در درازمدت موجب التهاب، سفتی و درد در اطراف مفاصل آسیب دیده می شود. آرتریت روماتوئید (RA) در آرنج بسیار ناراحت کننده است و ممکن است بر روی انجام کارهای روزانه مانند برداشتن اشیایی که در ارتفاع هستند و یا حمل و نقل کیسه ها تأثیر بگذارد و باعث آسیب دائمی به مفصل آرنج و حتی تغییر شکل آن شود.
چگونه آرتریت روماتوئید بر روی مفصل آرنج تاثیر می گذارد؟
تاثیر این بیماری بر روی آرنج، می تواند باعث التهاب، درد و سفتی در مفصل و اطراف آن شود. تورم منجر به کاهش تحرک در مفصل آرنج می شود.
مفصل آرنج، بازو را به ساعد وصل می کند. این مفصل، ترکیب پیچیده ای شامل سه استخوان و چند قسمت کوچکتر است. مفصل آرنج بر حرکت دست و ساعد تاثیر می گذارد، بنابراین افراد به منظور انجام کارهای روزمره خود، بر حرکت این مفصل اتکا می کنند.
در مراحل اولیه این بیماری، افراد ممکن است در هنگام برداشتن اشیاء یا کشیدن مفصل آرنج، احساس درد داشته باشند. اگر چه حرکت هایی که مفصل آرنج در آنها نقش دارد، می تواند ناراحت کننده و درد آور باشد، اما معمولا بر محدوده حرکتی، تاثیر کمی می گذارد.
با این حال، درد اغلب در طول زمان بدتر می شود. بعضی افراد درد خفیف و مداومی را در آرنج خود حس می کنند، حتی زمانی که در حالت استراحت هستند و بعضی دیگر ممکن است درد را در زمان های خاصی از روز، مانند صبح، حس کنند.
با گذشت زمان، آرتریت می تواند آسیب دائمی به مفصل آرنج وارد کند. التهاب مزمن می تواند به بافت های مفصل آسیب برساند و از حرکت استخوان ها بر روی یکدیگر جلوگیری کند. این حالت در درجه اول بر روی بافت سینوویال که با مفصل در ارتباط است، تاثیر می گذارد. افراد همچنین ممکن است فرسایش و سائیدگی استخوان را تجربه کنند.
در 20 درصد افرادی که مبتلا به آرتریت هستند، برآمدگی های کوچک و سفتی به نام ندول در اطراف آرنج آنها دیده می شود.
علائم این بیماری در آرنج
این بیماری باعث درد، تورم و حساسیت در مفاصل شده و در نتیجه باعث سفتی مفاصل می شود. تاثیر این وضعیت بر روی مفصل آرنج ، حرکت بازو را نیز محدود می کند.
با گذشت زمان، استخوان های آرنج آسیب می ببینند و تغییر شکل می دهند. علاوه بر کاهش محدوده حرکتی، می تواند منجر به انکیلوز شود که در این حالت، استخوان های یک مفصل در هم ادغام می شوند.
آسیب یا تغییر شکل مفصل آرنج ممکن است بر روی اعصابی که به دست می رسند، فشار وارد کند که موجب احساس بی حسی یا سوزش در انگشتان دست می شود.
در شکل پیشرفته تر این بیماری، گره های روماتوئیدی در آرنج ایجاد می شوند. این ها، توده های کوچکی هستند که درست زیر پوست ظاهر می شوند و بدون درد هستند، اما می توانند از نظر سلامتی باعث بروز مشکلاتی مانند واسکولیت ( التهاب رگ های خونی) شوند.
این بیماری می تواند شامل چند نشانه دیگر نیز باشد:
- خستگی
- کاهش وزن
- تب
- ضعف
علائم آرتریت روماتوئید می آیند و می روند، بنابراین افراد اغلب در دوره ای دردهای خفیفی دارند و دوره ای دیگر، درد شدیدی را تجربه می کنند. هرکسی که به این بیماری مبتلا می باشد، تجربه متفاوتی از این درد ها دارد که می تواند زمان و تکرار آنها با یکدیگر فرق داشته باشد.
تاثیر آرتریت روماتوئید بر روی دست
اغلب بر روی دست و مچ تاثیر می گذارد و می تواند باعث تورم در بند انگشت، مفصل انگشت، و مچ دست شود. این تورم می تواند باعث درد و سفتی قابل توجهی در مفصل شود به طوری که توانایی فرد برای استفاده از دست را به طور کامل محدود می کند.
تورم و سفتی در دست معمولا در صبح به اوج خود میرسد و در طول روز به تدریج کاهش می یابد.
التهاب طولانی مدت باعث تغییر شکل انگشتان دست و مفاصل می شود و تاثیر قابل توجهی بر تحرک دست دارد به نحوی که انجام کارهای روزانه، برای افراد مبتلا به این بیماری، سخت و دشوار می شود.
اثر این بیماری بر روی پا و مچ پا
این بیماری بر روی مفاصل پا و مچ پا نیز تأثیر می گذارد. تا 90 درصد افراد مبتلا به این بیماری مفصلی، این علائم را در پاهای خود تجربه خواهند کرد.
در واقع، افراد خیلی اوقات علائم را در انگشت کوچک پای خود مشاهده می کنند قبل از اینکه علائم را در دستان خود داشته باشند.
افراد ممکن است متوجه بروز علائم در پای خود شوند، زیرا ممکن است بر راه رفتن آنها تاثیر بگذارد زیرا راه رفتن باعث می شود که فشار ثابتی بر روی پا و در اطراف پا وارد شود.
بیشترین مفاصل پا که تحت تاثیر قرار می گیرند عبارتند از:
- مفصل های کوچک در انگشتان پا که مفاصل بین فالانژ نامیده می شود
- مفصل بزرگ در انگشت بزرگ پا که مفصل متاتارسوفالانژ (MTP) نامیده می شود.
- مفصلی که پا را به مچ پا متصل میکند و مفصل سابتالار نامیده می شود.
- مفصل مچ پا، اگر چه این کمتر رایج است.
این بیماری به تاندون ها، رباط ها و دیگر بافت های اطراف مفاصل نیز می تواند آسیب برساند. به عنوان مثال، بر تاندون آشیل که ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند. نودول ها در این منطقه می توانند ظاهر شوند.
آسیب به تاندون ها باعث تاب خوردگی انگشتان و روی هم قرار گرفتن آنها می شود. در این حالت، انگشتان پا به سمت پایین خم شده و شبیه پنجه میشوند. این وضعیت معمولا به عنوان پنجه چکش نیز شناخته می شود.
آسیب به تاندون ها و رباط ها در وسط پا، باعث به وجود آمدن قوس پا می شود.
مشکلات مربوط به مفاصل MTP، باعث به وجود آمدن یک برآمدگی استخوانی در کف پا می شود که بسیار دردناک است و بر چگونگی حرکت فرد تاثیر می گذارد.
تغییر شکل پا و انگشتان پا می تواند باعث سایش مفاصل و یا روی هم قرار گرفتن انگشتان پا، در داخل کفش شود و مشکلات دیگری را به وجود آورد، مانند:
- ندول ها
- پینه پا
- تورم دردناک در اولین مفصل انگشت پا
- ضخیم شدن پوست پا بر اثر فشار
بسیاری از افراد شدت عوارض آرتریت روماتوئید را زمانی حس می کنند که در راه رفتن و تحرک، با مشکل روبرو می شوند و اگر به طور موثری درمان نشود، ممکن است فقط چند ماه طول بکشد.
اثرات آرتریت روماتوئید بر روی زانو
این بیماری در بسیاری از افراد، بر روی مفصل زانو نیز اثر می گذارد.
مفصل زانو دارای غضروفی است که از سایش استخوان ها بر روی یکدیگر جلوگیری می کند. التهاب می تواند به این غضروف آسیب برساند و باعث سایش استخوان ها با هم شوند. این حالت در افرادی که به آرتریت روماتوئید مزمن مبتلا هستند یا درمان مؤثری برای کنترل التهاب دریافت نکرده اند، دیده می شود.
در بعضی افراد ممکن است یک استخوان به طور غیر طبیعی در زانو رشد کند، که به نام استئوفیت، شناخته می شود.
آرتریت روماتوئید زانو می تواند باعث درد و سفتی مفصل شود و بر چگونگی راه رفتن و تحرک فرد تاثیر بگذارد.
انواع این بیماری مفصلی
این بیماری می تواند به شکل های مختلفی وجود داشته باشد، و هر کدام نشانه های اندکی با یکدیگر داشته باشند. این بیماری می تواند به اشکال زیر بروز کند:
پلی آرتریت
پلی آرتریت نوع جداگانه ای از آرتریت نیست، بلکه یک نمونه از آرتریت می باشد. قرار گرفتن پنج مفصل یا بیشتر، تحت تاثیر آرتریت، پلی آرتریت نامیده می شود.
پلی آرتریت معمولا شامل التهاب مزمن است و می تواند تاثیر شدیدی بر تحرک فرد داشته باشد.
انواع مختلفی از پلی آرتریت وجود دارد که می تواند بدن را به روش های مختلفی تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان مثال، لوپوس یک نوع پلی آرتریت است که می تواند روی پوست، کلیه ها و سیستم عصبی مرکزی (CNS) نیز تاثیر بگذارد.
آرتریت نوجوانان
آرتریت نوجوانان، که به عنوان بیماری روماتیسمی کودکان نیز شناخته می شود، گروهی از بیماری های خود ایمنی و التهابی است که افراد زیر 16 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
یکی از شایع ترین انواع آرتریت، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان است که در این دسته قرار می گیرد.
انواع مختلفی از آرتریت ایدیوپاتیک نوجوان وجود دارد و علائم آنها نیز متفاوت است. با این حال، التهاب مفصل در همه آنها رایج است.
تشخیص این بیماری
پزشکان معمولا این بیماری را بر اساس علائم فردی تشخیص می دهند، اگر چه آزمایش های پزشکی نیز می توانند مفید باشند.
پزشکان با انجام یک معاینه فیزیکی، تشخیص بیماری را آغاز می کنند، همچنین ممکن است از آزمایشات تصویربرداری، از جمله اشعه ایکس، سونوگرافی، MRI و آزمایش خون استفاده کنند.
MRI کمتر رایج است، اما می توانند برای تشخیص نشانه های زودهنگام آرتریت روماتوئید و بررسی میزان آسیب در مفاصل مفید باشند. تشخیص زودهنگام می تواند برای درمان آرتریت روماتوئید بسیار مفید باشد.
درمان آرتریت روماتوئید
این بیماری حالتی مزمن دارد، اما افراد می توانند از درمان های مختلفی برای کنترل علائم، بهبود کیفیت کلی زندگی و کاهش پیشرفت بیماری استفاده کنند.
گاهی اوقات درمان های بالینی نسبت به درمان دارویی، تاثیر بیشتری دارند در این موارد، پزشکان مقدار دارو را به حداقل میزان خود می رسانند تا مانع از التهاب شوند.
درمان هایی که در مورد آرتریت روماتوئید آرنج انجام می گیرد؟
فیزیوتراپی
حرکت آرنج در طول روز، باعث انعطاف پذیری و افزایش محدوده حرکتی آرنج می شود و عضلات اطراف مفصل آرنج را قوی نگه می دارد.
تمرینات ورزشی باعث کشش و تقویت مفصل آرنج می شوند و علائم آرتریت روماتوئید را کاهش می دهند. تقویت عضلات بازو، فشارهای وارد شده بر روی مفصل را از بین می برد، در حالی که کشش سبب کاهش سفتی در بافت اطراف مفصل می شود.
یک فیزیوتراپ که در زمینه روماتوئید تجربه دارد، می تواند با ارائه یک برنامه تمرینی، به فرد کمک کند تا آرنج خود را بدون اینکه آسیبی به آن برساند، حرکت داده و فعال نگه دارد.
در صورت امکان، میتوان یک برنامه ورزشی مناسب را با تمرینات قلبی عروقی و تمرینات مقاومتی به منظور حفظ سلامت قلب و دیگر قسمت های بدن، ترکیب کرد.
دارو
پزشکان اغلب داروهایی را برای کاهش التهاب، کنترل درد و کاهش آسیب های ناشی از آرتریت روماتوئید ، تجویز می کنند که عبارتند از:
- مسکن ها
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)
- داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
- داروهای یولوژیکی
- داروهای استروئیدی
پزشکان ممکن است ترکیبی از این داروها را برای افزایش اثربخشی آن توصیه کنند. شایان ذکر است که این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند. به عنوان مثال، داروهای ضد روماتیسمی ( DMARD) و داروهای بیولوژیکی می توانند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند و احتمال ابتلای فرد به عفونت را افزایش دهند.
تزریق استروئید
تزریق استروئید به مفصل در شرایط خاصی می تواند کمک کننده و موثر باشد. استروئیدها می توانند بلافاصله التهاب حاد را کاهش دهند. یک پزشک در مورد اینکه آیا این گونه درمان مناسب است یا خیر، میتواند به شما مشاوره دهد.
عمل جراحی
التهاب طولانی مدت می تواند آسیب دائمی به مفاصل، تاندون ها، رباط ها و سایر بافت های اطراف برساند.
در بعضی موارد، ممکن است برای درمان، عمل جراحی لازم باشد که میتواند شامل جراحی های ساده تا جراحی های بزرگی مانند جراحی تعویض مفصل آرنج باشد.
چکیده مطالب
علائم آرتریت روماتوئید در ابتدا خفیف هستند، اما در طول زمان، بدتر و وخیم تر می شوند. آرتریت روماتوئید حالتی مزمن دارد. تا وقتی که برای این بیماری، درمانی وجود ندارد، افراد می توانند علائم بیماری را تحت کنترل خود درآورند و با استفاده از روش های مختلف درمانی، از وارد شدن آسیب به مفصل جلوگیری کنند.
دکتر سلام پیشنهاد می کنم مقاله 7 تمرین ورزشی برای آرتروز شانه را حتما بخوانید و با انجام این حرکات ورزشی ساده به کاهش علائم خود کمک کنید.
منبع: دکتر سلام
