بیماری چشم صورتی یا ورم ملتحه، معمولا موقتی است و علل مختلفی مانند عفونت باکتریایی، عفونت ویروسی و یا حساسیت باعث بروز آن می شود. افراد می توانند برای تسکین علائم آن، از هر نوع درمان خانگی کمک بگیرند. چشم صورتی که پزشکان آن را ورم ملتحمه نیز می نامند، معمولا ظرف مدت دو هفته و بدون هیچ گونه درمانی، از بین می رود. با این حال، درمان های خانگی می توانند خارش، ناراحتی و التهاب ناشی از این عفونت را تسکین دهند. در این مقاله از بخش چشم و چشم پزشکی دکتر سلام به بررسی درمان خانگی چشم صورتی می پردازیم.

درمان انواع مختلف چشم صورتی

پزشکان غالبا برای درمان چشم صورتی، آنتی بیوتیک تجویز می کنند. ضمن اینکه، آنتی بیوتیک  ها فقط می توانند چشم صورتی ناشی از عفونت باکتریایی را درمان کنند و آن هایی که بر اثر ویروس یا محرک های آلرژی زا ایجاد می شوند را درمان نخواهند کرد.

چشم صورتی

سه دلیل عمده و اصلی بروز عفونت چشم صورتی عبارتند از:

  • عفونت های ویروسی که معمولا ظرف مدت ۱ تا ۳ هفته، به خودی خود، برطرف می شوند.
  • عفونت های باکتریایی که ممکن است ظرف مدت ۲ تا ۵ روز بدون درمان بهبود یابند، با این حال قطره های چشمی آنتی بیوتیکی می توانند روند درمان را تسریع کند.
  • مواد حساسیت زا مانند گرده گل ها یا موی حیوانات خانگی. علائم این بیماری زمانی از بین خواهند رفت که شخص آنها را از چشم خود پاک کند.

تشخیص چشم صورتی باکتریایی، نسبتا آسان است زیرا چشمی که عفونت کرده، چرک می کند در حالی که چشم صورتی ویروسی و آلرژیک، ترشحاتی شبیه به آب دارند.

درمان  های خانگی که در اینجا مورد بحث قرار می گیرند، بدون توجه به علت بروز این عفونت، قادر به کاهش علائم می باشند.

استفاده از کمپرس آب سرد

چشم صورتی باعث التهاب اطراف چشم می شود که آزاردهنده و حتی دردناک می باشد. استفاده از کمپرس آب سرد، باعث کاهش التهاب و تسکین چشم خواهد شد.

چگونه از کمپرس آب سرد برای درمان عفونت چشم صورتی استفاده کنیم:

  • یک حوله حمام تمیز و یا یک حوله دست را در آب ولرم و یا سرد خیس کنید.
  • آب اضافی آن را بگیرید.
  • حوله نمدار را به مدت چند دقیقه بر روی چشم قرار دهید.
  • حوله را از روی چشم بردارید و فورا دست هایتان را بشوئید.

قبل از استفاده مجدد از این حوله ها، باید با آب داغ آنها را بشوئید زیرا می توانند عفونت را پخش کرده و یا باعث عفونت و آلودگی مجدد چشم شود.

درمان چشم صورتی با استفاده از یک پارچه مرطوب تمیز

افرادی که دچار بیماری چشم صورتی باکتریایی می شوند، ممکن است متوجه ترشحات غلیظ یا چرک مانندی شوند که از چشم تراوش می کند و بر روی آن تاثیر می گذارد. چرک به سرعت خشک می شود و پوسته سختی را در امتداد لبه  پلک چشم تشکیل می دهد.

 در هنگام صبح، افراد ممکن است در باز کردن چشم خود با مشکل مواجه شوند زیرا در طول شب، چرک به اندازه کافی وقت داشته که بر روی لبه پلک چشم بنشیند و سفت شود. با استفاده از یک پارچه گرم و نمدار، چرک اطراف چشم ها و مژه ها را پاک کنید.

استفاده از قطره های چشم

قطره های چشمی روغنی یا اشک های طبیعی، می توانند ناراحتی یا سوزش چشم را تسکین دهند.

قطره های چشمی می توانند به تسکین علائم انواع مختلف عفونت چشم صورتی کمک کنند. این قطره ها به خارج کردن مواد آلرژی زا، محرک ها و ترشحات چشم کمک می کنند.

درمان چشم صورتی با استفاده از داروهای مسکن

درمان چشم صورتی با استفاده از دارو های مسکن

برخی از داروهای بدون نسخه، در به حداقل رساندن علائم عفونت چشم صورتی می توانند مفید باشند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، از قبیل ایبوپروفن، به تسکین درد و التهاب می توانند کمک کنند.

اگر دلیل بروز عفونت چشم صورتی، مواد آلرژی زا باشند، استفاده از داروهای آلرژیک می توانند به تسکین علائم این بیماری کمک کنند این داروها شامل موارد زیر هستند:

  • قرص های آنتی هیستامین
  • قطره های چشمی موضعی که حاوی آنتی هیستامین هستند
  • تثبیت کننده های سلول مشت (mast)

از دست زدن به چشم های خود اجتناب کنید

دست زدن به چشم ها و یا مالیدن آنها، علائم چشم صورتی را بدتر می کنند، به این معنی که زمان زیادی طول می کشد تا چشم ها پاکسازی و تمییز شوند. چنانچه فرد مجبور است که به چشم هایش دست بزند، باید دست هایش را قبل و بعد از تماس با چشم ها، کاملا بشوید.

برخی از انواع عفونت چشم صورتی، مسری و واگیردار هستند، بنابراین برای پیشگیری از انتقال این شرایط به دیگران و همچنین اجتناب از عود مجدد عفونت، فرد باید هر روز از حوله های جدیدی استفاده کند و روبالشی و ملافه های خود را زود به زود، تعویض کند.

تا وقتی که علائم این عفونت بر طرف نشده است، از لنزهای تماسی استفاده نکنید تا از تحریک و سوزش بیشتر جلوگیری کرده باشید.

چشم صورتی و عفونت چشمی

چه زمان باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگرچه که چشم صورتی به خودی خود رفع می شود، اما مواردی نیز از این بیماری وجود دارد که افراد باید به پزشک مراجعه کنند.

افرادی که سیستم ایمنی ضعیف و یا سابقه بیماری های چشمی را در خانواده دارند، در صورتی که به وجود بیماری چشم صورتی مظنون هستند، باید به چشم پزشک مراجعه کنند. کودکان مبتلا به چشم صورتی باید همیشه تحت نظر چشم پزشک باشند و نوزادان باید فورا توسط پزشک معاینه شوند.

در افراد بزرگسال، علائم عفونت چشم صورتی اگر بیشتر از یک هفته طول بکشد و یا شاهد علائم زیر باشند، باید به پزشک مراجعه کنند:

  • ترشحات زرد یا سبز رنگ از چشم
  • وجود درد در چشم ها
  • اختلال بینایی
  • حساسیت به نور
  • تب
  • لرز
  • درد بدن

چگونه از انتشار عفونت چشم صورتی پیشگیری کنیم؟

بسیاری از ویروس  ها و باکتری هایی که باعث بروز چشم صورتی می شوند، بسیار مسری و واگیردار هستند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توصیه می کنند افرادی که به علائم این بیماری مبتلا هستند، از تماس مستقیم با دیگران در مدرسه یا محل کار اجتناب کنند و یا تا زمان بهبودی علائم، در منزل بمانند.

روش  های زیر از انتقال یافتن این بیماری به دیگران، می توانند پیشگیری کنند:

  • شستشوی مکرر دست ها
  • از مالیدن یا دست زدن به چشم عفونی اجتناب کنید.
  • تعویض یا شستن روبالشی ها، ملافه ها و لحاف ها
  • استفاده از حوله های تمیز و شستن حوله های استفاده  شده
  • استفاده نکردن ازلنزهای تماسی و آرایش نکردن
  • دور انداختن هرگونه لوازم آرایشی که ممکن است آلوده و عفونی باشد

تعویض روبالشی برای بهبود چشم صورتی

جمع بندی نهایی

چشم صورتی یا ورم ملتحمه چشم، نوعی بیماری عفونی است که باعث التهاب غشاء پوشاننده داخل چشم و لایه داخلی درون پلک ها می شود.

موارد خفیف تا متوسط بیماری چشم صورتی، بدون استفاده از دارو، به خودی خود درمان می شود. درمان بیماری چشم صورتی معمولا بر تسکین یافتن علائم و نشانه  های این بیماری، تمرکز دارد. هیچ گونه درمانی برای چشم صورتی ناشی از عفونت ویروسی و یا مواد آلرژیک وجود ندارد. چشم صورتی ناشی از عفونت باکتریایی خود به خود برطرف می شود، اما استفاده از قطره های چشم حاوی آنتی بیوتیک، روند درمان و بهبودی را تسریع می کنند.

داروها و درمان های خانگی برای چشم صورتی، شامل داروهای بدون نسخه، قطره های چشمی روغنی و کمپرس می باشند.

افراد باید قبل از مصرف داروهای جدید و یا استفاده از درمان های جایگزین، با یک فرد متخصص در امور بهداشتی، مشورت کنند.