در مورد درمان های پسوریازیس چه می دانید؟ آیا میتوان با درمان های خانگی و طبیعی از شدت علائم این بیماری کاست؟ علیرغم اینکه پسوریازیس غیر قابل درمان است، اما به درمان های موضعی و سیستمیک خوب جواب می دهد. حتی افرادی که پسوریازیس شدید دارند و در دوره شدت علامت ها هستند هم در اغلب موارد می توانند خود را تسکین دهند. در این مقاله از بخش طب سنتی و بیماری های دکتر سلام به بررسی درمان های پسوریازیس می پردازیم.
درمان های موضعی برای پسوریازیس
درمان های موضعی مستقیما به ناحیه مبتلا در پوست زده می شوند و عوارض جانبی سیستمیک روش های دیگر خوراکی و تزریقی را ندارند. درمان های موضعی پسوریازیس شامل موارد زیر هستند:
سالسیلیک اسید
بعضی پزشکان پماد سالسیلیک را توصیه می کنند، که از طریق افزایش پوسته ریزی ضایعات پسوریازیس باعث نرم شدن پوست می شوند. استفاده وسیع در نقاط مختلف بدن باعث افزایش جذب این ماده شده و عوارض جانبی ایجاد می کند. سالسیلیک اسید باعث تحریک پوستی و تضعیف مو شده و باعث ایجاد ریزش مو و شکنندگی موقت موها می شود. استفاده کم از این ترکیبات می تواند نتیجه عالی داشته باشد.
کرم های استروئیدی
درمان اصلی پسوریازیس استفاده از این نوع کرم هاست که باعث کاهش التهاب، تسکین خارش، و توقف تولید سلول هایی می شود که در پسوریازیس بیش از حد تولید می شوند. ترکیبات قوی تر، اثر بهتری دارند اما باعث ایجاد عوارضی مثل خشکی، سوزش، تحریک پذیری و نازک شدن پوست می شوند. برای استفاده از این کرم ها حتما از راهنمایی های پزشک استفاده کنید.
پماد های موضعی حاوی کلسی تریول و کلسی پوترین
تاثیر این پماد ها در درمان پسوریازیس اثبات شده است، بخصوص هنگامی که با کرم های کورتیکواستروئید موضعی ترکیب شوند. برای جلوگیری از عوارض جانبی باید مقدار کمی از آنها استفاده شود.
پماد ها و شامپوهای قطران ذغال سنگ
این محصولات می توانند باعث کاهش رشد سریع سلول های پوستی شوند و علامت ها را تسکین دهند، اما برخی افراد دچار عوارض جانبی بخصوص، فولیکولیتیت، راش جوش مانند که فولیکول های مو را درگیر می کند می شوند. این داروها فقط باید تحت نظر پزشک استفاده شوند.
رتینوئیدهای تجویزی
این ترکیبات دارویی حاوی فرم صناعی ویتامین A می باشند که برای پسوریازیس کمک کننده است. این ترکیبات مثل استروئید ها به سرعت عمل نمی کنند. رتینوئید های موضعی بعضی مواقع می توانند باعث خشکی و تحریک پوست شوند.
نوردرمانی برای پسوریازیس
حتی دوز معمولی از نور خورشید، نه به آن اندازه که باعث آفتاب سوختگی شود، می تواند جهت بهبودی ضایعات پسوریازیس در بسیاری از افراد کمک کننده باشد. پزشکان برای موارد مقاوم به درمان یا مواردی که به سختی به درمان جواب می دهند نور درمانی را توصیه می کنند.
داروی پسورالن ترکیب شده با نور فرابنفش A یا UVA PUVA
این یکی از موثر ترین درمان ها می باشد. اگرچه امروزه کمتر از این درمان استفاده می شود. زیرا باعث افزایش ریسک ابتلا به سرطان پوست، حتی تا دهه ها بعد از قطع درمان می شود.
نور فرابنفش B یا UVB
بعضی پزشکان این درمان را بصورت تنها و با جعبه نوردرمانی انجام می دهند، و یا به همراه دیگر درمانها مثل قطران ذغال سنگ.
درمان Narrow-band UVB
این درمان نور فرابنفش هدفمند تر است و نسبت به PUVA ریسک کمتری از لحاظ سرطان دارد و به همان اندازه موثر می باشد.
داروهای خوراکی و تزریقی برای پسوریازیس
وقتی که دیگر درمان ها شکست بخورند، پزشکان برای درمان پسوریازیس از داروهای خوراکی و تجویزی استفاده می کنند. بعضی از این داروها روی سیستم ایمنی اثر می گذارند.
متوتروکسات
این دارو به عنوان یک داروی شیمی درمانی در درمان سرطان و همچنین در فرم های مختلف آرتریت هم استفاده می شود. این دارو می تواند بطور فوق العاده ای ضایعات پسوریازیس را از بین ببرد. اگرچه عوارض جانبی مختلفی هم ایجاد می کند، بنابراین باید تحت نظر پزشک باشید تا تست های خونی را بصورت منظم بررسی کند.
رتینوئیدهای خوراکی
این ترکیبات مشابه با ویتامین A می توانند بصورت خفیف در افرادی که پسوریازیس شدید دارند کمک کننده باشد. زنان در سن بارداری هنگام مصرف این داروها باید از داروهای کنترل بارداری استفاده کنند. زیرا مصرف این داروها با افزایش ریسک ابتلا به نقایص مادرزادی مرتبط است.
ترکیبات بیولوژیکی
این داروها جهت کنترل پاسخ سیستم ایمنی استفاده می شوند. اغلب در درمان پسوریازیس شدید و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شوند. این داروها که از ترکیبات پروتئینی ساخته شده از حیوان یا انسان بدست می آیند، بسیار موثر هستند اما بشدت گران می باشند.
آنها شامل:
- ادالیمومب (adalimumab)
- brodalumab
- certolizumab pegol etanercept
- guselkumab
- رمیکید (infliximab)
- ixekizumab secukinumab
- ایلومیا (tildrakizumab)
- استلارا (ustekinumab)
می باشند. و داروی دیگر اوتزولا (apremilast)، در کاهش درد های مفصلی و علامت های پوستی پسوریازیس موثر شناخته شده است. عملکرد آن از طریق سرکوب آنزیم فعال در التهاب می باشد.
درمان طبیعی پسوریازیس
اگر درمان های دارویی در بهبود علامت های پسوریازیس موثر نباشند و یا باعث ایجاد عوارض جانبی ناخواسته شوند، افراد ممکن است بدنبال درمان های طبیعی مثل گیاهان و ویتامین ها بروند. بعضی افراد مبتلا به پسوریازیس نور طبیعی خورشید و آب اقیانوس را کمک کننده می دانند. بعضی اقامتگاه های ساحلی برنامه های ویژه ای برای افراد مبتلا به پسوریازیس ارائه می کنند.
اگر شما هم این درمان های طبیعی را در نظر دارید، می توانید در ادامه مطلب در مورد درمان های رایج این نوع درمان اطلاعات بیشتری کسب کنید:
نمک بحرالمیت:
محلول های حمام، مثل نمک بحرالمیت، جو دوسر روغنی شده، یا نمک اپسوم می تواند از طریق خارج کردن پوسته های پسوریازیس و تسکین خارش کمک کننده باشد. برای استفاده از نمک بحرالمیت و دیگر محلول های حمام، آنها را با آب در وان مخلوط کرده و برای 15 دقیقه در آن غوطه ور شوید. بعد از خارج شدن از وان، یک مرطوب کننده به پوست بمالید. اگرچه نباید انتظار تسکین زیادی از حمام داشته باشید.
آلوئه ورا:
تحقیقات ابتدایی پیشنهاد می کنند که کرم موضعی از گیاه آلوئه ورا می توانند در تسکین علامت های پسوریازیس موثر باشند. یک تحقیق نشان داد که آلوئه ورا موضعی از دارونما موثرتر است. این محصول شاید اثر چندانی نداشته باشد اما کمک کننده است.
روغن ماهی:
روغن ماهی اگر بصورت تزریق وریدی تجویز شود می تواند کمک کننده باشد، اما به نظر نمی رسد که بصورت خوراکی موثر باشد. اگرچه بعضی تحقیقات نشان می دهند که اضافه کردن آن به درمان UVB به بهتر شدن آن درمان کمک می کند.
فلفل کاین:
فلفل های کاین برای هزاران سال استفاد های درمانی داشتند. کپسایسین، ماده موجود در فلفل است که باعث تندی آن می شود، و در بسیاری از ژل ها و کرم های تسکینی به عنوان ماده موثره بکار برده می شود. در یک مطالعه، استفاده از کرم کپسایسین بصورت موضعی باعث تسکین خارش و ضایعات پوستی در پسوریازیس می شود. کپسایسین باعث ایجاد حس سوزش می شود که هر چه بیشتر مصرف کنید بهبود پیدا می کند. بعد از استفاده از کپسایسین باید دست خود را بشویید و هنگام استفاده نباید آن را به چشم یا دهان خود بزنید.
رژیم غذایی:
گزارش شده که بیماران مبتلا به پسوریازیس چاق که کاهش وزن داشتند بهبودی قابل توجهی در علامت های آنها ایجاد شده است. شواهد کمی وجود دارد که محدودیت های رژیمی مثل رژیم بدون گلوتن بتوانند تاثیری روی علامت های پسوریازیس بگذارند.
