پتاسیم به عنوان یک ماده معدنی بسیاری از نقش های مهم را در بدن ایفا می کند. منابع غذایی پتاسیم شامل میوه ها به ویژه میوه های خشک، غلات، لوبیا ، شیر و سبزیجات است. پتاسیم به طور معمول برای درمان و پیشگیری از سطح پایین پتاسیم، درمان فشار خون بالا و جلوگیری از سکته مغزی استفاده می شود.
پتاسیم چگونه کار می کند؟
پتاسیم در بسیاری از عملکردهای بدن از جمله انتقال سیگنال های عصبی، انقباضات عضلانی، تعادل مایعات و واکنش های مختلف شیمیایی نقش دارد.
موثر برای
سطح پایین پتاسیم در خون (هیپوکالمی). مصرف پتاسیم به صورت خوراکی یا وریدی از سطح پایین پتاسیم در خون جلوگیری و آن را درمان می کند.
احتمالا موثر برای:
فشار خون بالا. بیشتر تحقیقات نشان می دهد مصرف پتاسیم فشار خون را کاهش می دهد. به نظر می رسد پتاسیم برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، سطح پتاسیم پایین، مصرف زیاد سدیم و نژاد آفریقایی – آمریکایی بهتر است.
افراد مبتلا به فشار خون بالا باید از غذاهایی استفاده کنند که به طور روزانه 3500 تا 5000 میلی گرم پتاسیم برای بدن فرد تامین کنند. انتظار می رود این میزان مصرف پتاسیم در افراد مبتلا به فشار خون بالا حدود 4 تا 5 میلی متر جیوه فشار خون را کاهش دهد.
به احتمال زیاد موثر برای:
سکته. دریافت مقادیر زیاد پتاسیم از مواد غذایی تا 20 درصد خطر سکته مغزی را کاهش می دهد. مصرف مکمل های پتاسیم نیز با کاهش خطر سکته مغزی مرتبط است. برای تایید این ارتباط به تحقیقات با کیفیت بالاتری نیاز است.
برخی شواهد نشان می دهد مصرف نمک حاوی منیزیم و پتاسیم پس از سکته باعث بهبود عملکرد عصب و سیستم عصبی می شود، اما به نظر نمی رسد مصرف نمک حاوی پتاسیم بدون منیزیم کمکی کند. افرادی که در این مطالعه شرکت داشتند در مناطقی زندگی می کردند که میزان پتاسیم در آنها کم بود.
مشخص نیست آیا مصرف نمک پتاسیم و منیزیم باعث بهبودی پس از سکته در افراد ساکن در مناطقی می شود که مصرف پتاسیم کافی است یا خیر.
بیشتر بخوانید:مقابله با ترس در طول پاندمیک کرونا
شواهد ناکافی برای:
درد دندان. برخی تحقیقات نشان می دهد استفاده از خمیر دندان حاوی پتاسیم نیتریت باعث کاهش حساسیت دندان می شود. با این حال، ممکن است این خمیردندان ها هنوز از سایر خمیردندان های استاندارد کارایی کمتری داشته باشند.
پیش دیابت. تحقیقات اولیه نشان می دهد مصرف پتاسیم باعث کاهش سطح قند خون قبل از غذا در افراد مبتلا به دیابت می شود، اما به نظر نمی رسد سطح انسولین یا هموگلوبین گلیکوزیله را بهبود بخشد، همچنین به نظر نمی رسد توانایی تجزیه بدن و پاکسازی قند از خون بعد از غذا را بهبود بخشد.
آکنه
اعتیاد به الکل
آلرژی
بیماری آلزایمر
آرتروز
نفخ شکم
تاری دید
سرطان
سندرم خستگی مزمن
کولیت
گیجی
یبوست
خستگی و تغییرات خلقی در اوایل یائسگی
تب
نقرس
سردرد
حمله قلبی
قولنج کودک
مقاومت به انسولین
تحریک پذیری
بیماری منیر
علائم یائسگی
ضعف عضلانی
دیستروفی عضلانی
میاستنی گراویس
مشکلات پوستی
فشار
مشکل خواب (بی خوابی)
شرایط دیگر
برای ارزیابی اثربخشی مصرف پتاسیم برای این موارد شواهد و تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است.
اثرات جانبی مصرف پتاسیم
پتاسیم برای اکثر افراد هنگام مصرف به صورن خوراکی در مقادیر حداکثر 100 میلی اکی والان پتاسیم مصرف می شود یا توسط متخصصین پزشکی به صورت داخل وریدی مصرف می شود به احتمال زیاد گزینه ایمنی است. در برخی از افراد پتاسیم باعث بروز ناراحتی معده، حالت تهوع، اسهال، استفراغ یا گاز روده می شود.
مصرف بیش از حد پتاسیم غیرایمن است و باعث احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن، ضعف عمومی، فلج، گیجی ذهنی، فشار خون پایین، ریتم نامنظم قلب یا مرگ می شود.
بیشتر بخوانید:بررسی روش های یخ زدایی از اندام های یخ زده برای پیوند عضو
هشدارها و احتیاط های ویژه
بارداری یا شیردهی: هنگامی که پتاسیم از رژیم غذایی در مقادیر 40 تا80 میلی اکی والان در روز دریافت می شود به احتمال زیاد ایمن است، اما مصرف بیش از حد پتاسیم در دوران بارداری و شیردهی بی خطر نیست.
آلرژی نسبت به محصولات آسپیرین یا تارتازین: از مصرف مکمل های پتاسیم حاوی تارتازین خودداری کنید.
دیالیز: میزان پتاسیم خون در افرادی که دیالیز می شوند ممکن است زیاد یا کم باشد. سطح پتاسیم بسته به نوع دیالیز متفاوت است. اگر دیالیز می کنید باید با راهنمایی پزشک میزان پتاسیم خود را تکمیل یا محدود کنید.
بی نظمی در دستگاه گوارش که باعث تغییر سرعت غذا و مکمل ها در بدن می شود (شرایط حرکتی دستگاه گوارش): اگر به یکی از این اختلالات مبتلا هستید از مکمل های پتاسیم استفاده نکنید زیرا پتاسیم در بدن به میزان خطرناکی می رسد.
بیماری کلیه: در صورت داشتن مشکلات کلیوی با مشورت پزشک از پتاسیم استفاده کنید.
پیوند کلیه: دو گزارش از میزان بسیار بالای پتاسیم در افرادی که بلافاصله پس از پیوند کلیه به آنها پتاسیم سیترات داده شده است وجود دارد. اگر پیوند کلیه انجام داده اید فقط با مشاوره و مراقبت مداوم یک متخصص بهداشت از پتاسیم استفاده کنید.
فعل و انفعالات آن چیست؟
داروها برای درمان فشار خون بالا (مهار کننده های ACE) با پتاسیم تداخل دارند
برخی از داروها برای درمان فشار خون سطح پتاسیم را در خون افزایش می دهند، بنابراین مصرف پتاسیم همراه با برخی از داروها برای فشارخون باعث پتاسیم بیش از حد در خون می شود.
برخی از داروها برای فشار خون بالا شامل کاپتوپریل، انالاپریل، لیزینوپریل، رامیپریل و سایر داروها هستند. داروهای فشار خون بالا (مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (ARB)) نیز با پتاسیم تداخل دارند.
برخی از داروها برای فشار خون می توانند سطح پتاسیم را در خون افزایش دهند. مصرف پتاسیم همراه با برخی از داروها برای فشار خون ممکن است باعث شود مقدار زیادی پتاسیم در خون وجود داشته باشد.
برخی از داروها برای فشار خون بالا شامل لوزارتان، والسارتان، ایربسارتان، کاندسارتان، تلمیزارتان، اپروسارتان و سایر داروها هستند.
قرص های یا داروهای ادرار آور با پتاسیم تداخل ایجاد می کنند
برخی از “قرص های ادرارآور” سطح پتاسیم را در بدن افزایش می دهند. مصرف برخی از این قرص ها همراه با پتاسیم باعث تولید مقادیر زیاد پتاسیم در بدن می شود. از برخی از این داروها می توان به آمیلوراید، اسپیرونولاکتون و تریامترن هستند.
دوز مصرفی پتاسیم
دوزهای زیر در تحقیقات علمی مورد مطالعه قرار گرفته است:
بزرگسالان به صورت خوراکی:
عمومی: میزان مصرف کافی پتاسیم برای بیشتر بزرگسالان 4.7 گرم در روز، زنان باردار 4.7 گرم در روز و برای زنان شیرده 5.1 گرم در روز است.
برای مقادیر کم پتاسیم (هیپوکالمی): برای جلوگیری از سطح پایین پتاسیم به طور معمول روزانه 20 میلی اکی والان (حدود 780 میلی گرم پتاسیم اولیه) مصرف می شود. برای درمان سطح پایین پتاسیم 40 تا 100 میلی اکی والا (حدود 1560 تا 3900 میلی گرم پتاسیم اولیه) به طور معمول در 2 تا 5 دوز تقسیم شده روزانه مصرف می شود.
برای فشار خون بالا: برای درمان فشار خون بالا به صورت روزانه 3500 تا5000 میلی گرم پتاسیم ترجیحا به عنوان بخشی از رژیم غذایی توصیه می شود.
برای سکته مغزی: برای پیشگیری از سکته مغزی روزانه مقدار غذایی حدود 3.5 گرم پتاسیم اولیه دریافت شود.
وریدی:
برای مقادیر کم پتاسیم (هیپوکالمی): دوز و میزان تجویز پتاسیم کلرید وریدی برای پیشگیری یا درمان هیپوکالمی متفاوت است و به شرایط هر بیمار بستگی دارد. بیماران در زمان تجویز باید تحت مراقبت متخصصان پزشکی قرار گیرند.
کودکان به صورت خوراکی:
به طور کلی: میزان دریافت کافی برای نوزادان تا 6 ماهگی 0.4 گرم در روز، برای نوزادان 6 تا 12 ماهه 0.7 گرم در روز، برای کودکان 1 تا 3 سال 3 گرم در روز، 3.8 گرم در روز برای کودکان 4 تا 8 ساله و 4.5 گرم در روز برای کودکان 9 تا 13 ساله.
مترجم: الهه زارعی
