تحرک کلید طول عمر است. پیاده روی، شنا، دویدن، کوه نوردی و صخره نوردی …هر فعالیتی که باشد؛ قراردادن وضعیت بدنی مان در حالت تحرک ، فارغ از مزیت های روحی و روانی آن ، میتواند از هرچیزی برای جسم مان بهتر و التیام بخش باشد.
از اول مارس 2017، پزشکان می توانند پس از ارزیابی وضعیت جسمانی بیمارانی که دچار بیماری های طولانی مدتی مانند دیابت، ام اس یا پارکینسون هستند، ورزش را با نسخه تجویز کنند. دو سال بعد، فرانسوا کاره، متخصص قلب و عروق و پزشکی ورزشی در این رابطه بیان کرد که ما پزشکان قادر به ارائه آمار کمی نیستیم. پزشکان عمومی نیز آموزش پیچیدن نسخه ورزشی را ندیده اند. برای مثال آنها میترستند که بیماران بعد از یک حمله ی قلبی ، خود را به خطر بیندازند.
علاوه بر این، قانونی برای بازپرداخت مشاوره طولانی تر از حد معمول ارزیابی وضعیت بدنی و تعداد جلسات بدنی مناسب وجود ندارد. پاییز گذشته، مقامات عالی رتبه سلامت، راهنمای کمک به متخصصین را برای تجویز دوز مناسب و پاتولوژی بر اساس آسیب شناسی منتشر کردند. جوئل جولی، مربی ورزش و سلامت در استراسبورگ، در اینباره توضیح میدهد :(( دکتر نیاز به فعالیت بدنی را تشخیص می دهد و سپس ما، مربیان ورزش، انگیزه و وضعیت بدنی را از طریق تست های قدرت عضلانی، تعادل، انعطاف پذیری و استقامت ارزیابی می کنیم و در ادامه یک برنامه ورزشی مجدد تعریف می‌کنیم.))
هیچ مولکولی به اندازه ورزش طیف عملی ندارد
قبل از هر چیز، فعالیت بدنی عملکردی پیشگیرانه در برابر تعداد زیادی از بیماری ها دارد . فراسوا کاره میگوید :(( نیمی از افراد مبتلا به پیش دیابت که فعالیت بدنی منظم و بهداشت غذایی خوبی دارند، در مقایسه با یک سوم افرادی که دارو مصرف میکنند، به دیابت مبتلا نمی‌شوند.)) علاوه بر پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان، شواهد در مورد خطر پوکی استخوان و یا زوال شناختی واضح است به طوری که در رابطه با خطر پوکی استخوان، با داشتن تحرک؛ یک زن میتواند شروع این بیماری را تا سیزده سال پس از یائسگی به تعویق بیندازد و در زوال شناختی نیز افراد مسنی که تحرک بیشتری نسبت به همسالان کم تحرک دارند، ماده خاکستری مغزی بهتری داشته که این موضوع خطر ابتلا به آلزایمر را تا 50 درصد کاهش میدهد.
به طور کلی، داشتن تحرک امید به زندگی را افزایش میدهد. یک فرا تحلیل انجام شده در نروژ در سال 2016 از 142 کشور نشان داد که فعالیت بدنی منظم، مرگ و میر زودرس را تا 30 درصد کاهش می دهد. در واقع، با تحرک همه ی اندام ها بویژه قلب بهتر کار میکنند. به لطف تحرک و تمرین، قلب در حالت استراحت با سرعت کمتری میتپد و در نتیجه خود را بازیابی میکند. در طول فعالیت ، عروق خونی کوچک و جدیدی ایجاد میشود، کل شبکه شریانی کارآمدتر شده و بدن برای تامین خون بیشتر، به ویژه برای اکسیژن رسانی بهتر به عضلات، سازگار می شود.
در ورزشکاران در سطوح بالاتر، حجم کل خون میتواند از 5 تا 7 لیتر افزایش یابد. با بهبود شبکه شریانی، فشار در رگ ها کاهش یافته که این عمل نیز کاهش خطر رسوب چربی در رگ ها را به همراه دارد. فعالیت بدنی همچنین به طور موثر به بافت چربی حمله می کند و انرژی لازم را از آن تامین میکند. از آن جهت که بدن مجبور است با هر قدم به تنش های مکانیکی وارد شده بر اسکلت واکنش نشان دهد، دویدن و پیاده روی باعث استخوان سازی میشوند. از آنجایی که مغز ما یک اندام ماهیچه ای است، اندازه ی هیپوکامپ، ناحیه ای از مغز که نقش مهمی در حافظه دارد ، با افزایش سن کاهش مییابد، اما تمرینات استقامتی این روند را کند میکنند. سبک زندگی بدون تحرک، اولین اختلال غدد درون ریز! برای مدت طولانی ما معتقد بودیم که رسالت اصلی فعالیت بدنی کاهش چربی و سوزاندن کالری است. فرانسوا کاره تاکید می کند که مردم نمیدانند که اولین اختلال غدد درون ریز بواسطه یک سبک زندگی بی تحرک بو جود می آید. وی میگوید : (( زمانی که حرکت نمیکنید، چربی شکمی که اندام هایی مانند قلب، کبد و لوزالمعده را می پوشاند افزایش می یابد. این چربی مواد پیش‌التهابی یعنی آدیپوکین ها را آزاد میکند. سطح CRP بدن، پروتئینی که سطح آن در صورت التهاب افزایش میابد ، که معمولاً بین 2.5 تا 3 است، به 4 می‌رسد که به نفع آسیب‌شناسی‌های مختلف مانند دیابت نوع 2، فشار خون بالا، رماتیسم مفصلی و حتی سرطان است. ))
ورزش مانند یک دارو دارای خواص ضد التهابی غیرقابل انکاری است. با انقباض، ماهیچه‌ها میوزین‌ها را در بدن آزاد میکنند؛ این مولکول‌های کوچک التهاب و تنش اکسیداتیو را کاهش میدهند، اما سیستم دفاعی بدن را نیز تحریک میکنند. هیچ دارویی چنین اثر بسزایی ندارد. در نهایت، فعالیت بدنی تمایل به مسدود کردن ژن‌های موجود در سلول‌های چربی دارد، که وقتی خود را بروز میدهند باعث دیابت و چاقی میشوند. این متخصص خاطرنشان میکند : (( در واقع، ژنوم ما طوری برنامه ریزی شده است که باید تحرک داشته باشیم.))
کارشناس ما تاکید می کند که هیچ فعالیت بدنی برای یک بیماری بیشتر توصیه نمیشود. اما نکته مهم این است که هنگام بیماری تحرک داشته باشید تا از بدتر شدن وضعیت خود جلوگیری کنید. وی همچنین بیان میکند که خطرات برای اکثریت قریب به اتفاق بیماران بسیار کم است. برای مثال، یک فرد دارای فشار خون بالا و متعادل بدون آسیب اندام هدف (کلیه، چشم، قلب، مغز) در صورت تمایل میتواند در مسابقات سه‌گانه شرکت کند. این موضوع برای برخی از بیماران مبتلا به عروق‌کرونر یا دیابت نوع 2 نیز صدق میکند. البته این ما هستیم که سطح فعالیت بدنی انتخاب شده توسط بیمار را با شرایط وی تطبیق میدهیم. آمار ها نشان میدهد که 30 دقیقه فعالیت بدنی به طور متوسط پنج بار در هفته از 30 درصد بیماری های قلبی عروقی و 25 درصد از سرطان سینه، سرطان روده بزرگ و سرطان مخاط رحم پیشگیری می کند.
مترجم: شکیبا عرب
استاد راهنما: فرناز ساسانی
دانشگاه علامه طباطبایی
منبع: www.caminteresse.fr
