ماهی تیلاپیا و زیانها و فواید آن بر سلامت انسان

ماهی تیلاپیا  در این روزها به ‌ علت فیله بودن و نداشتن تیغ و طعم، به یکی از ماهی‌های  محبوب در ایران مبدیل شده است. یکی از مواردی که جدیدا در باره این ماهی گفته شده و برخی از افراد را نسبت به خوردن آن دچار  نگرانی کرده، همه‌‌چیزخوار بودن این ماهی است. یعنی بسیاری از اشخاص  نگران این هستند که نکند همه‌چیزخوار

بودن تیلاپیا، تاثیری منفی بر سلامت گوشت آن بگذارد و سلامت مصرف‌کننده را تهدید کند. اما همه‌چیزخوار بودن تیلاپیا، ضرری برای انسان ندارد. در واقع، ماهی‌ها، ماکیان یا سایر حیواناتی که از گوشت آنها استفاده می‌کنیم، رژیم‌های غذایی متفاوت و خاصی دارند. هر نوع ماده خوراکی که این حیوانات مصرف می‌کنند، در بدن آنها تجزیه و متابولیزه می‌شود. فرآیند متابولیزه شدن ترکیب‌های وارد شده به بدن حیوانات مختلفی مانند ماهی، باعث تبدیل این ترکیب‌ها به ترکیب‌های مفیدی مانند اسیدهای آمینه یا پروتئین در بدن حیوان می‌شود.

برخی گمان می‌کنند محیط‌زیست به‌‌دلیل ناسالم بودن گوشت ماهی تیلاپیا، مخالف پرورش آن در آب‌های داخلی است؛ در صورتی که دلیل مخالفت محیط‌زیست، مسائل زیست‌محیطی است، نه مشکلات تغذیه‌ای. ماهی تیلاپیا، نوعی ماهی غیربومی است که اگر بدون حساب و کتاب و بی‌برنامه‌ریزی برای پرورش در آب‌های داخلی رها شود، می‌تواند گونه‌های بومی را نابود و زمینه از بین رفتن ماهی‌های داخلی‌ را فراهم کند. به ‌همین دلیل محیط‌زیست اصرار دارد قبل از پرورش داخلی تیلاپیا در سطح وسیع، تمام زوایای زیست‌محیطی آن ارزیابی شود. معمولا مصرف 2 وعده ماهی در هفته توصیه می‌شود. اگر خانواده‌ای بخواهند به این توصیه عمل کنند و حدود 8 وعده ماهی در طول ماه بخورند، می‌توانند یکی دو وعده از این 8 وعده را تیلاپیا مصرف کنند. با این حال و از آنجا که شعار «تعادل، تنوع و تناسب»، همواره در علم تغذیه وجود دارد، در مورد ماهی‌ها هم ما باید این تعادل و تنوع را حفظ کنیم و انواع مختلفی از آنها را خریداری و مصرف کنیم