حس همدردی چگونه حسی است و چگونه می توان آن را در مردم و در بین افراد جامعه گسترش داد و آیا می توان به کمک دارو آن را در افراد تقویت کرد؟
به نظر شما همدردی یک احساس ذاتی است؟ چه چیز می تواند این حس درونی را کاهش یا افزایش دهد؟ آیا تنها اتفاقات زندگی حس همدری را تحت تأثیر قرار می دهند؟ آیا مصرف غذاها یا حتی داروهایی خاصی می تواند از انسان یک موجود همدرد بسازد؟
شاید کمی دور و غیر قابل باور به نظر برسد اما مصرف برخی داروها می تواند بر احساس همدردی انسان اثر گذار باشد. در واقع استفاده از داروهایی خاصی حس همدردی را درون انسان تقویت می کند، داروهایی مانند تولکاپون(tolcapone) که بر دوپامین مغز انسان تأثیر طولانی مدت می گذارد. این دارو عموماً برای افراد مبتلا به پارکینسون که یک اختلال عصبی پیش رونده است و به مرور حرکت و کنترل بر مفاصل را دشوار می کند تجویز می شود.
داروهایی از این دست توازن شیمیایی اعصاب قشر جلوی مغز را که با شخصیت، رفتار اجتماعی و تصمیم گیری ارتباط مستقیم دارد دگرگون می کند. تغییرات ایجاد به دنبال استفاده از این داروهای تا حدی می تواند مثبت باشد که به عنوان راهی برای درمان بیماری شیزوفرنی یا اعتیاد مورد استفاده قرار بگیرد. برای سنجش میزان اثر گذاری داروهای این چنینی دانشمندان دو گروه را انتخاب کردند، گروهی که داروهی تولکاپون مصرف می کردند و گروهی که از این دارو استفاده نمی کردند. سپس از آنها خواستند یک بازی ساده اقتصادی را انجام دهند، بازی که مشارکت کنندگان باید مقداری پول را بین غریبه ها توزیع می کردند.
یافته های به دست آمده نشان داد: افرادی که از تولکاپون استفاده می کردند با راحتی ،عدالت و مساوات بیشتری این پول را در اختیار سایرین قرار می دادند. بنابراین بر خلاف تصور اغلب ما همدردی و عادل بودن ویژگی های درونی تغییر ناپذیری نیستند، بلکه می توان با مشخص کردن برخی مسیرهای ویژه از اعصاب در مغز حس های به ظاهر درونی هم چون همدردی را تقویت کرد.
منبع natureworldnews
