آرتروز یکی از مرسوم ترین امراض مفصلی است که با نشانه هایی مانند درد، حرکت نکردن و ناتوان شدن عضلات همراه است و متداولترین مفاصل درگیر به ترتیب زانو، ستون فقرات گردن و کمری و همچنین مفصل ران و مفصل قاعده شصت دست است.
در نوع ثانویه همیشه پیش زمینه‌هایی چون عفونت‌های مفصلی، بیماری‌های رماتیسمی و انحرافات مفصلی وجود دارند و معمولاً سن بروز بیماری در سنین پایین تری است و در نوع اولیه که نوع بدون علت هم نامیده می‌شود نمی‌توان علت خاصی را برای بروز آن ذکر کرد و اغلب در سنین بالا اتفاق می‌افتد و هر چند بروز آرتروز با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد ولی اکثر محققان بر این اعتقاد هستند که مفاصل بدن انسان این قابلیت را دارد که در تمام طول عمر هر فرد بدون نقص به کار خود ادامه دهند.
در بسیاری از موارد اعمال فشارهای زیاد به مفاصل را عامل اصلی صدمه به مفصل و بروز آرتروز می‌دانند و منظور از فشار زیاد، اعمال بارهای بزرگ به مفاصل به صورت مکرر و با فواصل زمانی کوتاه است.
با افزایش سن بایستی نحوه زندگی به نحوی تغییر کند و فشارهای وارده بر ساختمان‌های مختلف بدن مانند غضروف مفصلی به صورتی مدیریت شود که فرصت کافی برای بازسازی داشته باشند. حفظ دامنه حرکتی مفصل و تقویت عضلات اطراف مفصل با افزایش ثبات مفصلی، منجر به کاهش صدمات وارده و در نتیجه کاهش درد و علائم بیماری می‌شوند.
هرچند اعمال فشارهای بزرگ و مداوم به مفصل باعث آسیب می‌شود ولی باید توجه داشت که اعمال فشارهای متعارف، نیازی ضروری برای حفظ وضعیت تغذیه ای غضروف و مفصل است و در این زمینه می‌توان به فعالیت‌هایی مثل راه رفتن و ورزش‌های روزانه به صورت مرتب اشاره کرد که برای حفظ سلامت سیستم حرکتی بدن بسیار مناسب است.
بیست و ششمین کنگره فیزیوتراپی ایران با شعار “نیم قرن تجربه بالینی، پشتوانه بهبود کیفیت زندگی” همزمان با پنجاهمین سال تاسیس انجمن فیزیوتراپی ایران از 2 تا 4 اردیبهشت ماه 1394 در هتل المپیک تهران برگزار می‌شود.
منبع : www.salamaneh.com
