بر پایه پژوهش های جدید مشخص شده است که امکانات موجود در محیط زندگی انسان در پی فعالیت بدنی و تا اندازه ای رژیم غذایی سالم با شیوع پایین تر دیابت نوع 2 وابستگی دارد، هرچند نتایج کسب شده با شیوه های مختلف اندازه گیری، فرق دارد.نتایج این پژوهش بصورت آنلاین در مجله یJAMA Internal Medicineمنتشرشد.
دیابت نوع 2(T2DM) از علل مهم مرگ و معلولیت در جهان است. روشهای پیشگیری ازT2DM تا حد زیادی بر اصلاح رفتارهای فردی و اجتماعی متمرکز شده است. با این حال، تا چه حد این تغییرات رفتاری در محیط هایی که در آن افراد حمایت نمی شوند،موفق و تاثیرگذار خواهد بود؟
محققان دانشگاه میشیگان به بررسی تاثیر محیط فیزیکی و اجتماعی محل زندگی از جمله دسترسی به مواد غذایی سالم، امکانات کافی برای فعالیت بدنی و میزان انسجام اجتماعی و ایمنی بر خطر ابتلا بهدیابت نوع 2در طول یک دوره 10 ساله، پرداختند.
نویسندگان داده های مورد نیاز را از مطالعه ی چند قومیتی آترواسکلروز استخراج کردند، آنها 5124 نفر را که در ابتدای تحقیق به دیابت مبتلا نبودند، انتخاب کرده و از سال 2000 تا2012 تحت نظارت قرار دادند.
محققان به دو روش اطلاعات لازم در مورد مواد غذایی سالم در محله ها و منابع فعالیت بدنی را جمع آوری کردند. در روش اول محققان با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)، دسترسی به فروشگاه هایی که احتمال فروش غذاهای سالم در آنها بیشتر است و وجود امکانات تفریحی و ورزشی را اندازه گیری نمودند و در روش دوم، اطلاعات را از پیمایش(نظر سنجی) دسترسی به مواد غذایی سالم، فضاهایی برای راه رفتن و تفریح، ایمنی و انسجام اجتماعی بدست آوردند.
در طول نه سال متوسط زمان پیگیری، محققان 616 مورد ابتلا به دیابت نوع 2 را در میان این افراد شناسایی کردند(12درصد از کل افراد).موارد جدیدابتلا به دیابت نوع دو، بیشتر در افرادی با نژاد سیاه و یا اسپانیایی، دارای درآمد پایین تر، میزان تحصیلات پایین تر، رژیم های غذایی ناسالمتر، میزان فعالیت بدنی(متوسط تا شدید) کمتر ، نمایه ی توده ی بدنیبالاتر و سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت نوع 2 ، مشاهده شد.
پس از در نظر گرفتن عوامل فردی بیماران، کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 با مدت زمان بیشتر زندگی در محله هایی با دسترسی به مواد غذایی سالم (12 درصد)و امکانات لازم برای فعالیت بدنی (21 درصد) در ارتباط بود.
با این حال، نتایج بر اساس روش اندازه گیری متفاوت بود، این ارتباط در روش مبتنی بر پیمایش مشاهده شد و در روش مبتنی برGIS مشاهده نگردید. محیط اجتماعی محله ها با موارد جدید ابتلا به دیابت نوع 2 ارتباطی نداشت.
محققان می گویند: نتایج ما نشان می دهد که اصلاح ویژگی های خاص محیط زندگی، از جمله افزایش دسترسی به مواد غذایی سالم و امکانات لازم برایفعالیت های فیزیکی ، ممکن است به کاهش خطر ابتلا T2DMبه کمک کند،اگر چه لازم است مطالعات بیشتری در مورد انجام مداخلات دیگر با اندازه گیری ویژگی های متعدد محله ها انجام شود. محققان نتیجه گیری نمودند که چنین روش هایی ممکن است به خصوص برای مقابله با نابرابری درابتلا به دیابت نوع 2با تمرکز بر قشر کم درآمد جامعه و اقلیتهای ساکن در محله هایی با منابع سلامت کمتر، مهم باشد.
منبع : diabetestma.org
