گرچه تخمیر برای قرن‌ها یکی از شیوه‌های نگهداری غذا بوده است، اما داشتن باکتری‌های زنده در غذا با چالش‌هایی روبرو است. امروزه ما  نگران کنترل کردن رشد بیش از اندازه باکتری‌ها برای پیشگیری از بروز بیماری و درعین‌حال اطمینان از حضور باکتری‌های خوب به تعداد کافی برای فراهم کردن سودمندی‌های آنها هستیم.

بنابراین علاقه زیادی به پروبیوتیک‌های غیرفعال‌ شده به نام پاراپروبیوتیک‌ها (paraprobiotics) به وجود آمده است. در مقام مقایسه پاراپروبیوتیک‌ها مانند واکسن آنفلوانزای حاوی ویروس غیرفعال شده است. ظاهراً گرچه پاراپروبیوتیک‌ها برخلاف پروبیوتیک‌ها حاوی باکتری زنده نیستند، سودمندی‌هایی برای سلامت دارند.

نشان داده شده است که پاراپروبیوتیک‌ها دستگاه ایمنی را تقویت می‌کنند و باعث محافظت در برابر باکتری‌های بد در روده می‌شوند. به نظر می‌رسد پاراپروبیوتیک‌ها سودمندی‌های مشابه سودمندی‌های پروبیوتیک‌ها و سودمندی‌های دیگری مانند درمان بیماری کبدی ناشی از مصرف الکل و التهاب داشته باشند.

البته پژوهش‌های بیشتری موردنیاز است تا شناخت کاملی درباره چگونگی تعامل این باکتری‌ها مرده با روده، ریه‌ها و سایر دستگاه‌های بدنی به دست آید.

در حال حاضر آنچه درباره پاراپروبیوتیک‌ها می‌دانیم بر اساس بررسی تاثیرات مصرف مستقیم آنها به صورت یک مکمل است، نه تاثیراتشان به عنوان بخشی از غذا. با این حال ازآنجایی‌که پاراپروبیوتیک‌ها مرده هستند، ممکن است فرصت‌هایی برای افزودن آن‌ها به غذاها وجود داشته باشد، حتی غذاهایی که به‌طورمعمول حاوی باکتری‌های سودمند نیستند.

منبع: آفتاب