به نقل از متخصصین کلینیک کمر امید امروزه با کمک روش های پیشرفته، دیگر نیازی به جراحی های باز برای درمان مشکلات ستون فقرات و کمر نیست. با کمک عمل بسته کمر مدت ریکاوری به حداقل می رسد و بیمار عوارض ناشی از جراحی باز را تجربه نخواهد کرد. جراح بعد از بررسی علائم، ارزیابی جسمی، اشعه ایکس و سایر مطالعاتی که انجام می‌دهد نوع روش لازم برای شما را تعیین می‌کند.
کاربردهای عمل بسته کمر
عمل بسته کمر برای درمان و تشخیص بیماری‌های زیر کاربرد دارد:
- بیماری دژنراتیو دیسک: بیماری دژنراتیو دیسک فرآیندی است که به پیر شدن دیسک گفته می‌شود و توانایی کار کردن طبیعی خود به عنوان یک ضربه گیر را از دست می‌دهد. در طی روند پیری، یا دژنراسیون، دیسک از بین می‌رود و باعث می‌شود دیسک ترک خورده یا ساییده شده، در نهایت به استخوان برسد. همانطور که دیسک آسیب می‌بیند، استخوان (مهره‌ها) به هم رسیده که می‌تواند باعث چرخش استخوان شود. این چرخش‌های استخوانی می‌توانند باعث فشار آمدن بر روی اعصاب شوند.
- دیسک کمر: دیسک در واقع بالشتکی بین مهره‌ها است. قسمت داخلی دیسک، که به عنوان هسته شناخته می‌شود، عمدتا دارای مایعاتی است. دیسک کمر به قسمت بیرونی دیسک اشاره دارد که شکل حلقوی دارد و در صورت پارگی اجازه می‌دهد تا آب لغزنده موجود در قسمت داخلی دیسک از آن خارج شود. دیسک کمر می‌تواند باعث ایجاد فشار بر روی اعصاب نخاعی و یا ستون فقرات شود.
- فتق دیسک: فتق دیسک به قسمت داخلی دیسک در ناحیه حلقه داخلی آن اشاره دارد که دیگر در جای اصلی خود قرار ندارد. فتق دیسک ممکن است باعث ایجاد فشار بر اعصاب و یا نخاع شود.
- تنگی کانال نخاع: کانال نخاعی به جایی گفته می‌شود که ریشه‌های عصبی از کانال ستون فقرات خارج می‌شوند.
- اسپوندیلوز: اسپوندیلوز در واقع آرتروز دژنراتیو ستون فقرات است. آرتروز می‌تواند باعث فشار وارد شدن به ریشه‌های عصبی شود.
- رادیکولوپاتی: بیماری که سبب فشار بر روی ریشه عصب می‌شود.
- میلوپاتی: بیماری که باعث تنگی یا فشار روی نخاع می‌شود.
داروهای قبل از عمل
برخی از داروها می‌توانند باعث طولانی‌تر شدن خونریزی شما شوند، پس بنابراین لازم است مصرف آنها قبل از عمل متوقف شود.
- محصولات آسپرین و غلیظ کننده‌های خونی (پرساتین، کومادین) باید 1 هفته قبل از عمل متوقف شوند. برای دریافت دستورالعمل توقف این داروها با پزشک خود مشورت کنید.
- تمام داروهای ضد استروئیدی، ضدعفونی کننده غیر متابولیکی، داروهای آرتریت (مانند Advil ، Aleve، ایبوپروفن، Motrin، کلینیلیل، ایندوکین،Daypro ،Naprosyn ،Celebrex ، Vioxx و غیره) را 1 هفته قبل از جراحی متوقف کنید. محصولات تایلنول نیز پیشنهاد می‌شود.
- حداقل 1 هفته قبل از عمل جراحی مصرف مواد گیاهی زیر را متوقف کنید (کرندرویتین، دانشن، گل مینا، روغن ماهی، قرص سیر، قرص زنجبیل، جینکو، جینسن، و ویتامین E)
ممکن است داروهایی برای کنترل فشار خون، قلب و تنفس لازم باشد که صبح روز جراحی با یک آب مصرف می‌شود. در حین انجام بیهوشی قبل از عمل، کارکنان بیهوشی به شما اطلاع می‌دهند که در صورت نیاز چه دارویی را باید مصرف کنید.
انواع میکروسرجری ستون فقرات
عمل جراحی کمری که برای شما برنامه ریزی شده است، برای اصلاح مشکلاتی است که در ستون فقرات کمر خود دارید. جراح درباره جراحی‌های احتمالی که ممکن است به اصلاح مشکلات شما کمک کند با شما گفتگو خواهد کرد. او تعیین کرده است که یکی از جراحی‌های زیر را برای شما انجام دهد:
- میکرودیسکتومی کمری: این عمل شامل برداشتن بخشی از دسک است. علاوه بر این شامل از بین بردن استخوان‌هایی است که بر روی کانال نخاع و اعصابی که از آن خارج می‌شوند و یا به آن وارد می‌شوند فشار وارد کرده و باعث ایجاد فشار در عصب (های) آن می‌شود.
- میکرو دکامپراسیون کمری: این عمل هم شبیه به عمل میکرودیسکتومی است، به جز اینکه هیچ بخشی از دیسک برداشته نمی‌شود. فشار ایجاد شده بر روی عصب با برداشتن استخوان تسکین می یابد.
تزریق به ستون فقرات
تزریق به ستون فقرات با دو روش استفاده می‌شود. ابتدا می‌توان آنها را برای تشخیص منبع کمردرد، پا درد، گردن یا درد بازو (تشخیصی) انجام داد. در مورد دوم، تزریق به ستون فقرات می‌تواند به عنوان درمانی برای تسکین درد (درمانی) استفاده شود.
بیشتر تزریقات ستون فقرات به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع‌تر انجام می‌شوند. درمان همزمان تقریباً همیشه شامل یک برنامه تمرینی برای بهبود یا حفظ تحرک ستون فقرات (تمرینات کششی) و پایداری (تمرینات تقویتی) است.
تزریق به ستون فقرات تحت هدایت اشعه ایکس انجام می‌شود که فلوروسکوپی نام دارد. این امر تزریق صحیح دارو در محل مناسب را تأیید می‌کند و ایمنی شما را بهبود می‌بخشد.
برای این کار، یک مایع (رنگی) قبل از عمل تزریق می‌شود. اگر این ماده رنگی در محل صحیح جریان پیدا کند، سوزن دوباره جابجا می‌شود و تا زمانی که جهت جریان صحیح دیده نشود، رنگ اضافی تزریق می‌شود. و پس از رسیدن به الگوی صحیح جریان رنگی، دارو تزریق می‌شود. انواع تزریق به ستون فقرات عبارتند از:
تزریق اپیدورال
از تزریق‌های اپیدورال برای درمان دردی که از ستون فقرات شروع می‌شود و به سمت بازو یا پا می‌رود استفاده می‌شود. درد بازو یا پا اغلب وقتی عصبی ملتهب یا فشرده می‌شود (“عصب فشرده شده”) رخ می‌دهد. (برگرفته از سایت کلینیک پا امید)
تزریق اپیدورال شامل تزریق داروی بی حسی و یا یک داروی ضد التهابی مانند استروئید (کورتیزون) در نزدیکی عصب ملتهب شده است. سوزن در “فضای اپیدورال” قرار می‌گیرد، که دقیقاً در خارج از غشایی قرار دارد که از نخاع محافظت می‌کند. تزریق دارو باعث کاهش التهاب و درد آن می‌شود. این نوع تزریق اپیدورال یکی از روش‌های درمانی معمول است.
برای اهداف تشخیصی، تزریق اپیدورال با شرایطی بسیار خاص و دقیق انجام می‌شود تا مشخص شود که آیا عصب خاصی منبع درد است یا خیر. بعضی اوقات فقط بی حسی تزریق می‌شود و پاسخ فوری به تزریق از نزدیک بررسی می‌شود. اگر درد کاملاً یا تقریباً تسکین یابد، آن عصب خاص علت اصلی درد است. اگر تسکین درد کمی وجود داشته باشد، منبع درد دیگری وجود دارد.
تزریق فاست
تزریق به مفصل فاست نیز به دلایل تشخیصی و درمانی قابل انجام است. این نوع تزریق‌ها در داخل و اطراف مفاصل فاست صورت می‌گیرند، یعنی اتصالات کوچکی که بین هر مهره در پشت ستون فقرات قرار دارد. تزریق به مفصل فاست اغلب در مواردی که درد ناشی از شرایط دژنراتیو، آرتروز یا آسیب دیدگی باشد، استفاده می‌شود. از آنها که برای معالجه درد گردن و کمر نیز استفاده می‌شود، لازم نیست که این درد منحصراً محدود به ستون فقرات میانی باشد، زیرا این مشکلات باعث می‌شوند که درد به شانه‌ها، باسن یا بخش‌های فوقانی پاها کشیده شود.
برای اهداف تشخیصی، می‌توان تزریق فاست را از دو طریق تزریق کرد: تزریق بی حسی مستقیم به مفصل یا بیهوش کردن اعصاب حامل سیگنال‌های درد دور از مفصل (شاخه‌های داخلی عصب). اگر درد با تزریق به مفصل برطرف شود، سپس یک تزریق درمانی استروئید انجام می‌شود تا گردن درد یا کمردرد را درمان کند.
اگر تزریق بیحسی نشان می‌دهد که عصب منبع درد است، قدم بعدی مسدود کردن دائمی بیشتر سیگنال‌های درد است. این کار با رادیوفرکانسی یا آسیب رساندن به اعصاب مفصلی با تکنیک “سوزاندن” انجام می‌شود.
تزریق به مفصل ساکروایلیاک
تزریق به مفصل ساکروایلیاک (مفصل SI) از جهات مختلفی مشابه تزریق به مفصل فاست است. مفصل SI بین استخوان‌های ساکروم و ایلیوم (لگن) قرار دارد.
نشان داده شده است که وجود مشکل در مفصل SI باعث درد کمر، باسن و پا می‌شود. به طور معمول، در این حالت مفصل دردناک است و باعث درد در یک طرف پایینی بدن می‌شود. کمتر دیده شده است که هر دو مفصل SI در یک زمان دردناک باشند.
این مفصل همچنین می‌تواند برای اهداف تشخیصی و درمانی تزریق شود. بی حس کردن مفصل SI با تزریق تحت هدایت اشعه ایکس استاندارد برای تشخیص درد مفصل SI در نظر گرفته می‌شود. تزریق تشخیصی مفصل ساکروایلیاک با بیحسی، باید به میزان قابل توجهی از درد در محل مشخصی در کمر، باسن یا ساق پا بکاهد.
یک تزریق درمانی به طور معمول شامل یک داروی استروئیدی، با هدف فراهم کردن تسکین طولانی تر درد است. (برگرفته از سایت کلینیک ارتوپدی فنی امید)
دیسکوگرافی تحریکی
دیسکوگرافی تحریکی نوعی تزریق به ستون فقرات است که برای تشخیص درد انجام می‌شود. هیچ گونه اثر تسکین دهنده درد ندارد. در حقیقت، به گونه‌ای طراحی شده است که سعی در شبیه سازی درد دقیق یا معمولی یک فرد دارد. این کار برای یافتن منبع کمردرد است که با درمان جامع و محافظه کارانه بهبود نمی‌یابد. این روش می‌تواند درد موجود در کمر را به شدت تشدید کند.
دیسکوگرافی بسیار کمتر از سایر انواع تزریقات ستون فقرات که در بالا مورد بررسی قرار گرفت، انجام می‌شود. این روش اغلب فقط در صورتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که برای کمردرد عمل جراحی در نظر گرفته شده باشد. اطلاعات به دست آمده از دیسكوگرافی می‌تواند به برنامه ریزی جراحی كمك كند.
دیسکوگرافی شامل تحریک و “فشار آوردن” بر روی یک دیسک بین مهره‌ای با تزریق مایعی به مرکز ژله مانند (هسته) دیسک است. این کار بر روی بیش از یک دیسک انجام می‌شود و به منظور تشخیص دیسک مشکل دار از دیسک بدون مشکل است. معیارهای شناسایی دیسک دردناک توسط دیسکوگرافی تحریکی، از جمله نوع و محل درد و ظاهر دیسک است که با اشعه ایکس بعد از عمل استفاده می‌شود.
عوارض
روش‌های تزریق به ستون فقرات عموماً روش‌های بی خطری هستند. در صورت بروز عوارض، آنها معمولاً خفیف و محدود هستند. خطرات تزریق به ستون فقرات در شرایط نادر شامل خونریزی و عفونت است.
چه افرادی کاندیدای خوبی برای تزریق به ستون فقرات هستند؟
برخی افراد کاندید مناسبی برای تزریق ستون فقرات نیستند. این افراد شامل موارد زیر است:
- وجود عفونت پوستی در محل سوراخ شدن توسط سوزن
- اختلالات خونریزی یا ضد انعقاد خون
- فشار خون بالا یا دیابت کنترل نشده
- حساسیت به محلول رنگی، ماده بیهوشی یا استروئیدها
